Ahmet Kaya’nın “Sen benim hiçbir şeyimsin” şarkısını dinliyorum.
Etrafta ne kadar da çok “hiçbir şeyim” olmayan insanların olduğunu hatırlatıyor her dinlediğimde bu şarkıyı.
Nedendir bilmem ama “Sen benim kim olduğumu biliyor musun?” kalıbını slogan haline getirenler aklıma geliyor bu şarkıyı dinlerken.
Yaptığı işle sürekli övünürken sürekli taltif bekleyen ve aslında megalomaniye yakalanmış kişileri düşündürtüyor bu şarkı bana.
Üzülüyorum aslında bu şarkıyı dinlerken…
Daha dün hayatını kaybetmiş bir gazeteciyi de ima eden “hastalıklı” bir yazı okudum demin.
Herhalde bi Malatya’nın iki gündür vefat haberi paylaşımları zoruna gitmiş!
Bir ölünün arkasından daha 24 saat geçmeden kendi kalibresini nasıl ortaya koyduğunu gösteren “hastalıklı” bir yazı…
Bundan 15-20 yıl önceye kadar bir mahallede bir cenaze çıkınca üç gün televizyon açılmazdı!
Malatya’nın genel sorunlarını sıralayıp kendilerinin bırakın dünyada, bu evrende en iyi gazeteci topluluğu olduğunu sayıkladıktan sonra satır arasında aslında bu yazınının yazılma sebebini anlamayacağımızı dahi düşünmeyecek kadar megalomaniye tutulmuş bir gazeteci!
Yazıklar olsun!
Ahlaklı bir gazeteci yazısında “ahlak” paralarken bir gün önce vefat etmiş bir gazeteciyi ima eden bir yazıyı, düşmanı olsa dahi susar belirli bir süre.
Gerçekten yazıklar olsun!
Rahmetli gazetecinin daha taziyesi bitmediği için saygımdan şimdilik isim vermiyorum.
Yoksa daha ağır yazardım, bunu bilesiniz!
