Hafızamıza kazık gibi çakılan “6 Şubat” tarihinden sonra birçok sorun yaşadık.
Hem depreme yenildik şehir olarak hem de depremden sonra “liyakatsizliğe” yenildik!
Bazen sahipsizliğimize dem vurduk bazen bizi yönetenlerin “sorumsuz” oluşuna…
Her seferinde gol yedik millet olarak.
Gelen vurdu, giden vurdu.
Vole atan da oldu, verkaç yapıp gol atan da ara pası verip bu şehri terk eden de oldu.
Üstelik şehirden bin kilometre uzakta VAR masasında bile haksızlığa uğrarken şehri savunacak pek kimse yoktu.
20 ay geçti ve bu şehir kurulduğundan beri bu kadar kısa bir sürede yaşadığını hiçbir tarihte yaşamadı.
Yaşayamaz da!
Bi şekilde deprem psikolojisinden çıkmamız, yerel yönetimlerin bu psikolojiyi önemsemesi gerektiğini bizi bırakın, daha önce deprem yaşamış şehirlerde yaşayanlardan dinliyorduk.
İnsanların yıkımdan, Beyrut şehrine dönmüş harabe görüntülerinden kurtulup deşarj olacağı etkinliklere, festivallere, konserlere ihtiyacı var.
İşte bu anlamda çok önemli bulduğum bir etkinliği yazmak istiyorum.
Dün Turgut Özal Karakucak Güreşleri’ni izlemeye gittim.
Yaklaşık 4 saat o alanda depremin D’sini bile aklıma getirmeden zaman geçirdim.
Yeşilyurt Belediyesi’nin ev sahipliğinde Gençlik ve Spor Bakanlığı, Yeşilyurt Kaymakamlığı ve Türkiye Geleneksel Güreşler Federasyonu Malatya Temsilciliği’nin destekleriyle 12 yıldır düzenlenmeyen 19. Uluslararası Turgut Özal Karakucak Güreşleri düzenlendi.
Çileseiz Mahallesi’nde AKSA Camisinin arkasındaki yeşil alanda bir sonbahar güneşinin zararsız ışınları altında birçok ilden gelen 300 pehlivanı izledik.
Hava da güzeldi ortam da.
Er Meydanı’na çıkan pehlivanları izlerken haliyle biraz gözlem yaptım.
Bi kere Yeşilyurt Belediye Başkanı İlhan Geçit’in, eve gelen misafire davrandığı gibi sürekli bir ağırlama halini çok sevdim.
Ünlüsü-ünsüzü herkesle muhabbet edip hal hatır soruyordu. Program boyunca selefleri gibi protokolde oturup talimat vermedi ekibine.
Sürekli ayakta birilerini karşılıyordu. Ve yine görmediğimiz düzeyde ev sahibi gibi önceden alana gelmişti. Yeşilyurt Belediyesi’nde birçok yetkili dahi gelmeden o alandaydı.
Ve protokol dağıldıktan sonra da hemen gitmedi.
Açıkçası bu hoşuma gitti.
Gelen 3 belediye başkanı gördüm.
Malatya Büyükşehir Belediye Başkanı Sami Er, Akçadağ Belediye Başkanı Hasan Ulutaş ve Kale Belediye Başkanı İhsan Özbay.
Battalgazi Belediye Başkanı Bayram Taşkın yoktu.
Eski Başkan Osman Güder gelmişti.
Programı gerçekleştiren 4 kurum vardı. Afişte de bu 4 kurumun amblemi vardı.
Yeşilyurt Belediyesi, Yeşilyurt Kaymakamlığı, Türkiye Geleneksel Güreşler Federasyonu ve Gençlik ve Spor Bakanlığı.
Yeşilyurt Kaymakamı Kutsal Baytak ve Federasyon Genel Başkan Vekili Şahin Hopur törende yer alırken Gençlik ve Spor Malatya İl Müdürü Ebu Bekir Kayhan yoktu.
Sadece bu program değil, Ebu Bekir Kayhan zaten uzun zamandır yok!
(Bu kısmı alt başlıkla uzun değerlendireceğim)
Vekillerden tek gelen AK Partili İhsan Koca’ydı.
Aslında programın sonlarına doğru geldi ve ateşini alıp gitti İhsan Koca.
Karakucak güreşlerini sunan Cazgır’ın İhsan Koca’yı “Malatya’nın en çalışkan vekili” diye tanıtması gülümsetmişti bizi.
İhsan Koca’nın siyasi hayatı boyuncu kimse bu şekide bir sunum yapmamıştır!
Bu sunumdan etkilendi ki 20 dakika durup sessizce ayrıldı!
AK Parti İl Başkanı Namık Gören ve MHP İl Başkanı Gökhan Gök de gelmişti.
İnönü Üniversitesi’nin çiçeği burnunda yeni rektörü Nusret Akpolat da protokolde yerini almıştı.
Turgut Özal Üniversitesi Rektörü Recep Bentli’yi de görünce aklıma kuru kayısının fiyatı ve Baskil’in hava durumu geldi.
Kısacası Er Meydanı’na 1 vekil, 4 belediye başkanı, 2 rektör, 2 il başkanı ve 2 ilçe başkanı gelmişti.
NASILDI?
Program bi kere biraz acele edilmiş gibi.
Çok fazla hazırlanmadan ve paydaş sayısını sınırlı tutarak bir etkinlik yapılmak istenmiş.
Yerin seçimi çok güzel olabilir ama burada maalesef çoğu programda olduğu gibi bürokratlar ve belediyeciler ağırlıklı bir etkinlik oldu.
12 yıldır yapılmayan bir organizasyonu hayata geçirmek bile başlı başına tebrik edilmesi gereken bir durum.
Fakat halkı buraya getirmek için biraz daha kafa yorulmalıydı.
Mesela bu etkinlik cumartesiden başlayıp pazar günü güreş müsabakalarıyla son bulabilirdi.
Bırakın ata sporumuz güreşi, 90’larda en gelişmemiş ilçelerde bile çoğu spor dalında turnuvalar düzenlenirdi.
Uyuşturucunun ortaokullara kadar uzandığı bir tarih diliminde yaşarken, bundan 30 yıl önce gençler spor ile uğraşırdı.
Her spor dalında bazı okullar çok öne çıkardı. Tatlı bir rekabet vardı.
Bugün Malatya Spor Lisesi’nin dahi bir spor takımı yokken yapmamız gereken eskiye bakmaktır. En azından 30 yıl önce ne yapıyorsak bugün de aynı şeyi yapmalıyız.
Yerel yönetimler bu çağda daha aktif olmalıdır. Devasa bütçelerle bir futbol kulübünü alıp milletin parasının çarçur etmekten bahsetmiyorum.
Eskiden toprak sahamız bile sayılıydı.
Bugün altyapı noktasında çok sorunumuz olmamasına rağmen sporu bitirdik.
O yüzden bu tür organizasyonlara mutlaka Milli Eğitim Müdürlüğü’nü dahil etmemiz, yerel yönetimler olarak okullarımızı bu tür etkinlikler ile spora tekrar teşvik etmemiz gerekir.
Yıllardır yapılmayan bu Karakucak güreşlerini bahane bulmadan her yıl devam ettirirsek belki yine milletvekillerimizi Er Meydanı’nda görmeyebiliriz ama birkaç yılda bir popstarın konseri gibi bir kalabalığa ulaşırız.
Vatandaşına gündelik sıkıntılarını unutturucak 2 gün yaşattıktan sonra siyasilerin gelmemesi daha hayırlı olur!
ESKİ-YENİ
Pazar sabahı saat 10’da alana giriş yaptığımda İlhan Geçit yeni geliyordu.
Önce “Kaldırım Gençlik” diye espri yaptığım eski çalışma arkadaşım Yeşilyurt Belediyesi Özel Kalem Müdürü Yakup Arkın’la biraz muhabbet edince Basın Müdürü Mehmet Yeler muhabbete dahil oldu.
Belediyelerde başkanlar değişince eski-yeni karma görüntüleri aynı karede görüyorsun.
Yeşilyurt Kent Konseyi eski Genel Sekreteri Ahmet Berber ile sohbet ederken eski özel kalem müdürü Mehmet Türkoğlu ile kafa selamı verip, yine Kent Konseyi eski genel sekreteri Mehmet Ercan’a uzaktan Öznur Çalık selamı veriyordum.
Bir dakika sonra Yeşilyurt Belediyesi Gençlik ve Spor Müdürü Muaz İçen ile havanın güzel olduğunu konuşurken gazeteci arkadaşım Sinan Cavlak’ın tanımadığım bir kişi ile koyu sohbetini fark ediyordum.
Bi ara bu saydıklarımın hepsi aynı karede buluştu. Söz, Yeşilyurt Belediye eski Başkanı Mehmet Çınar ile yaptığımız radyo programına geldi. Çınar’ın üniversite yıllarında ortaklarıyla yaptığı kavgayı anlatınca eski-yeni hepsi çok gülmüştü.
Pazar pazar yaptığımız muhabbete bak.
Osman Güder’in muhabbetini çok sevdiğimi ama aramızın limoni olmasından dolayı o muhabbeti özlediğimi anlatınca Çilesiz Mahallesi Muhtarı Veysel Özfındık söze girdi.
“Mahir abi sen eleştir lütfen kimseyi övme” dedi ve Yeşilyurt Belediyesi ile yaşadığı sıkıntıları anlattı.
Bu cümleden sonra eski CHP’li yeni Yeşilyurt Belediye Başkan Yardımcısı Erkan Özgür çaktırmadan ortamdan ayrıldı.
“CEHAPE zihniyeti işte, sorunları duyunca hemen kalktı” diye espri yaptım. Bazıları sessiz güldü ama Sinan Cavlak herkesten farklı güldü.
Zaten Sinan Abi espirilerime çok güler ama CHP ile ilgili olanlara farklı reaksiyon gösterir.
Bi ara Başkan İlhan Geçit’le ayaküstü kısa bir sohbet ettim.
İlhan Geçit’in iletişimi iyidir. Sıcaktır hatta samimidir.
Programın önemini, belediyelerin bu tür etkinliklere öncülük etmesi gerektiğini söyledi Başkan Geçit.
Uzun zamandır görmediğim eski-yeni yöneticileri, birim sorumlularını gördüm.
İnşallah Malatya’yı önemseyen, kişisel çıkarları yerine şehrin çıkarlarını ön plana alan ekipler gelmiştir.
Pazar günü eksik de olsa bir nebze şu depremi bize unutturduğu için Yeşilyurt Belediye Başkanı İlhan Geçit’i, ekibini ve katkı sunan herkese teşekkür ediyorum.
EBU BEKİR KAYHAN’I YOZGAT’A GÖNDERİN
Malatya’nın büyük problemlerinden bir tanesi de ne biliyor musunuz?
Liyakat demeyeceğim.
Sorumsuz, rahat ve bana dokunmayan yılan bin yaşasın mantığındaki bürokratlardır.
Bunlardan bir tanesi de Ebu Bekir Kayhan’dır!
5 yıl önce Kredi ve Yurtlar Kurumu Malatya İl Müdürü iken İl Gençlik ve Spor Müdürü olarak atandı.
Son 5 yıldır spordan anlamayan hatta gençlikten bi haber bi müdürümüz var.
Bu arkadaşın karnesini biri çıkarsa tüm dallarda eksi not alacağı kesin.
5 yıldır siyaseten o koltukta tutuluyor.
Meşale falan da demeyeceğim.
Sadece bir örnek vereyim.
Yukarıda yazdığım Turgut Özal Karakucak Güreşleri’nin katkı sağlayan kurumlarından bir tanesi Gençlik ve Spor Bakanlığı.
Dün Yozgat Gençlik ve Spor İl Müdürü Malatya’ya geldi ama bizimki yoktu.
Bırakın programı, mevkidaşına nezaketen de olsa orada bulunursun.
Mesele sadece bu program değil.
Spor camiasında 5 yıldır Ebu Bekir Kayhan’ın niye o koltukta oturduğu konuşuluyor ama Malatya’da kimsenin umurunda değil.
Bi örnek daha vereyim.
Malatya Down Sendromlular Derneği diye anlamlı işler yapan bir sivil toplum kuruluşumuz var.
Bu STK’nın başkanı ise Nursel Vardı.
Sanat Sokağında Gülenyüzler Kafe’de çok anlamlı işler yapıyorlar yıllardır.
Bu çocuklarımızın yaşama biraz daha tutunabilmeleri için spor çok çok önemli.
Nursel Vardı 5 aydır Gençlik ve Spor İl Müdürlüğü’nün sorumsuz il müdürünün basiretsizliği ile uğraşıyor.
O kadar basit bir konu ki, bir talimatla çözülecek bir durumu 5 aydır çıkmaz bir hale sokmuş.
Konteynerde bu çocuklarımız ile birlikte otizmli çocuklara da spor eğitimi veriliyor.
Down sendromlu çocukların farklı hastalıkları olan çocuklarla aynı yerde eğitim alması doğru değil.
Nursel Hoca bu durumu çözmek için önce Büyükşehir Belediyesi’nden izinler alıyor.
Sanat Sokağı’ndaki Gençlik Merkezi’nde bu eğitimlerin yapılabileceğini söylüyor.
Büyükşehir Belediyesi’nin ilgili birimi tarafından Gençlik ve Spor İl Müdürlüğü’ne resmi yazı yazılıyor.
Ama bir türlü Ebu Bekir Kayhan hazretleri kabul etmiyor!
Daha geniş bir yer bulunuyor ve sadece öğretmen desteği talep ediyorlar.
Ama 5 aydır Nursel Hoca’yı bi kapıdan başka bir kapıya göndermekten yaptıkları bi şey yok.
Buradan Malatya Büyükşehir Belediye Başkanı Sami Er’e sesleniyorum.
Her misafirinizi Gülenyüzler Kafe’ye götürüyorsunuz.
Hatta geldiğinizden beri oraya farklı bir ilgi gösteriyorsunuz.
Lütfen Gençlik ve Spor Bakanlığı ile görüşüp, down sendromlu çocuklarımızın daha iyi koşullarda spor eğitimi almasına vesile olun.
Lütfen.
Ve ayrıca Ebu Bekir Kayhan 2 deprem 1 pandemi gördü bu şehirde.
Bence çok yorgun.
Terfiyi hak ediyor!
Bu kadar çok seviyorsanız Yozgat’a gönderin, İzmir’e gönderin. Bir Akdeniz şehrine gönderin.
Kafasını dinlesin, bu şehirden 15-20 yıl uzaklaşsın biraz!
