Evvel zaman içinde kendisinin çok büyük “başkan” olduğunu inanan bir Âdemoğlunun hikâyesini anlatmak istiyorum.
Bir gün yine sinirli bir şekilde içeri giren başkanı görenler şaşırmazlar.
Etrafına emirler savururken yüzündeki sinirli hali o ortamdaki herkesi germiştir.
Adamın biri bu sinirli hali görünce çekinerek etrafına fırça atan başkana doğru yaklaşır ve bağırır!
“Sen çok büyüksün başkanım” der bağırarak.
5 saniye önce bütün yüz hatlarındaki çizgilerin dahi köşeli olduğu başkan yumuşar ve etrafına sorar:
“Ben nasıl başkanım?” der.
“Sen çok büyük başkansın” derler.
Hep bir ağızdan tekrar ederler:
“Sen çok büyük başkansın”…
“Sen çok büyük başkansın”…
Yaklaşık 5 saniye bir sessizlik olur ve biri daha başkana yaklaşıp biraz da sessiz bir şekilde şu cümleyi kurar:
“Sen çok çok büyüksün başkanım” der.
Bu son cümleyi başkan ile beraber üç-beş kişi duymuştur.
Başkan, o yumuşak ifadesini biraz daha ciddileştirir ve o kişiye doğru eğilerek şu sözleri söyler:
“Bunu benim yanımda söyleme!”
O günden sonra başkanın yanında “Sen çok büyük başkansın” denilirken başkan yokken “Sen çok çok büyüksün başkanım” denmeye başlanmıştır!
Kayısı Haber
