ER TV’de Güne Dair programını izliyorum. ER TV’nin yeni transferi Barış Türel’in “takıntı” ile ilgili haberini görünce takıntılarımı düşündüm.
Zaten obsesif bir halim vardır ve çoğu zaman çevremdekiler dillendirir!
Mesela siyasetçilere takıntım vardır.
Malatya Büyükşehir Belediyesi’ne takıntım vardır.
Vergilerle ayakta duran kurumlarımıza takıntım vardır.
Milletin parasıyla maaşlarını alan insanlara takıntım vardır.
Bu tür insanlara ve kurumlara dikkat ederim.
Bu tür kurumları ve insanları yazarken arkamda dimdik duran halkın olduğunu varsayarım!
O yüzden halkın vergileriyle maaş alanları eleştirince korkmam!
Korkmadığım için yazarım gördüklerimi…
Eleştiririm hatta ağır eleştiririm ve bilirim ki milletin vergileriyle ayakta duran kurumlarımızın daha dikkatli olması için yazdıklarımın en azından benim için çok önemi vardır.
Çok takarım bu yazılarıma…
Bazen keşke daha ağır eleştirseydim, derim!
İşte o yüzden basına da takıntılıyım!
Basının çetrefilli işlere girmesine takıntılıyım!
Basının özgür ve tarafsız gibi yapmasına takıntılıyım!
Basının bildiklerini yazamamasına takıntılıyım!
Kendine “duayen” diyen ve her dönemin adamı olmuş dangalakların hayata karşı bu kadar yumuşak durmasına çok takıntılıyım!
Utanmadan ortalıkta gezip “ben gazeteciyim” diyen tiplerin menfaat gözetmeden millete dair tek yazısını görmeyince çok üzülüyorum!
İşte o yüzden kafaya takıyorum!
Sistemi delmeye çalışan, ufak da olsa bi şeyler karalamaya çalışan emekçi arkadaşların gayreti, emeği ve belki de isyanı yüzünden belki basınımız düzelecektir!
Belki on yıllar sonra dördüncü gücün önemini idrak edecek gazeteciler çoğunlukta olacaktır!
Belki…
Fakat maalesef biz dördüncü gücün ne olduğunu bilmeyen ve milletin oylarıyla makamlara oturanları “kral” gören bir dönemde yaşıyoruz!
Maalesef yaşadığımız tarih bu!
İşte o yüzden yıllardır hastayım!
Obsesif kompulsif bozukluğum var.
Şifası ise sadece yazabilmem galiba…
