Daha üç yaşındaydı abisini kaybettiğinde…
Aslında ne olduğunu anlamamıştı ama hayatındaki tüm zorlu günleri de anlamayacağı gibi…
Her gün kafayı çekip annesini ve kendisini döven babasından nefret edemiyordu.
Ta ki bir gece daha bir yaşındaki kardeşini ve annesini öldürene kadar!
15 yaşında hayatı bitmişti ve 7 yaşındaki kardeşiyle bu dünyada hiçbir tesellinin para etmeyeceği tarifsiz bir acıyla hayata tutunmaya çalıştı.
Hayat, 15 yılda sırtına o kadar büyük bir acı vermişti ki…
Bundan sonra daha güzel bir hayat bekliyorsun ama halen sınavı bitmemişti.
Hayattaki tek akrabası kardeşi sevdiği kızı kaçırdığı gün vurulup öldürülmüştü.
3 yaşında anlayamadığı abisinin ölümüyle başlayıp 25 yaşında kardeşinin ölümüyle sonuçlanan hayatın bu acı tarafı halen bitmemişti.
Geçirdiği trafik kazasında ölmüş zannedilip morga kaldırıldığı zaman daha 30 yaşında dahi değildi.
Beynindeki hasarla beraber bir kulağını kaybetmişti.
Bir daha şarkı söyleyemeyeceksin, diyordu doktorları…
Bu tarif edilemez acının sahibi kim biliyor musunuz?
80’den fazla albüm yapıp milyonların gönlünde taht kurdu.
38 filimde oynadı.
Türkiye’de tanımayan yoktu.
Ölmeden önce son sözü şuydu:
“Hayat zordu ama güzeldi. Hakkınızı helal edin”
Bu tarif edilmez hayatı yaşayan Müslüm Gürses’di.
Müslüm Baba’nın 59 yıllık hayatı bu şekilde acılarla geçmişti.
Hep deriz ya, şükretmeyi bilmiyoruz, diye…
Gerçekten bilmiyoruz!
Hayatın bizim için ne ifade ettiğini dahi bilmiyoruz!
Hayattan bezmiş, bir amacı olmadan ortalıkta dolaşan o kadar çok insanımız var ki!
Birilerinin el uzatıp yerden kaldıracağını zanneden milyonlar var!
O elin aslında kendi eli olduğunu bilmeyen milyonlar!
Eskiden de zordu ama hayat gerçekten zor!
Hep zordu!
Önemli olan mücadeleyi bırakmamak!
Önemli olan yere düşmek değildir.
Önemli olan ayağa kalkmayı bilmektir.
Hayat hep kalp atışlarımız gibiydi, kalp grafiğimiz gibi…
O inişli-çıkışlı grafik hayatımızın röntgenidir.
Dünyanın hiçbir kişisel gelişim kitabı sana bir şey öğretmez, öğretecek olan hayatın kendisidir.
Yeter ki çevrene, komşularına, akrabalarına bakmayı bil!
Bu kısacık hayatta tarif edilmez acıları çekmiş bir insan dahi “Hayat zordu ama kısaydı” diyebiliyorsa…
Eften püften sebeplerden “dünyanın sonuymuş gibi” bakmanın…
İki saat sonra unutulacak sebeplerden dolayı hayatı zor zannedenlere gerçekten üzülüyorum.
Hayat bu değil!
Hayat anlamdır.
Mana katmaktır.
Görüş belirtmektir.
Hayatta olduğunu vurgulamaktır.
Hayatta olduğunu çevrene hissettirmektir.
***
Çevremde çok görüyorum işsizler topluluğunu…
Çaresiz, ülkesinden ve şehrinden umudunu kaybetmiş, bir “dayısı” yok diye işe giremeyeceğini düşünen amaçsız insanlara seslenmek istiyorum.
İş sizsiniz!
İşi bulacak ve o işte başarı elde edecek ve fark yaratabilecek sizsiniz!
Öncelikle tam olarak ve net bir şekilde ne yapabileceğinizi yazın bir kenara.
Herkesin mutlaka ama mutlaka bir yeteneği vardır.
Yeter ki bunun farkında olun ve bu yeteneğiniz ile ilgili her gün ama her gün mücadele verin.
Yaşadığımız dünyada evinde bilgisayar başında dahi para kazanan bi sürü insan var!
Ama “ben çok iyi yemek yapıyorum” fakat belediyede işe girmem lazım, diyorsanız Allah yardımcınız olsun!
Hayatta bir hedefi olmayanın gideceği yön rüzgâra bağlıdır.
Belediyeyi hedeflemişsen çay ocağında oturup belediyede işe başlayamazsın!
Torpilin dahi yöntemleri vardır!
Bi gün de nasıl torpil yaptırılır, onu yazayım ama siz bence torpili hiç düşünmeyin.
Çünkü “dayınız” yoksa torpil yaptırmanın çilesi daha büyüktür.
Bence hakkınızla ve sevdiğiniz yeteneğiniz ile bir yola baş koyun!
O yolda ölseniz dahi mutlu ölürsünüz.
Aynı Müslüm Baba gibi “Hayat zordu ama güzeldi” dersiniz!
Ve sürekli şükredersiniz…
