İslamcı kesim tarafından “Cahiliye dönemi” olarak ifade edilen İslam öncesi dönem, biz Türkleri ilgilendirmiyor. Bu Araplara ait bir dönemdir.
Hz. Muhammet’in doğumu 571 yılı, peygamberlik dönemi 610-632 yılları arasıdır. Dolayısıyla “Cahiliye Dönemi” olarak ifade edilen dönem, 610 veya 632 yılı öncesi yıllardır.
Bu dönemde (610-632 yılları arası) Orta Asya’da Türkler, Göktürk İmparatorluğu dönemini (552-745) yaşıyorlardı.
Türklerin İslam dünyası ile ilk teması 713 yılında başlar. Bu tarihte İslam dünyasında Emeviler (661-750 yılları arası) iktidardadır. Bir başka ifade ile Hz. Peygamber’in ölümünden 120 yıl sonra, Türkler İslamiyet’le temasa geçmiştir.
Orhun Anıtlarında yer alan yazıtlar, Göktürk hükümdarlarından Kül Tiğin’e (732 yılı) ve Bilge Kağan’a (735 yılı) aittir.
Türkler 10’ncu yüzyıldan yani 900’lü yıllardan itibaren İslamiyet’i genel ve milli bir din haline getirmişlerdir.
Orta Asya’da 1206-1227 yılları arası Cengiz Han dönemi, 1360-1405 yılları arası Timur dönemidir.
Büyük Selçuklu İmparatorluğu ise başkent Nişabur olmak üzere 1037 yılında kurulmuş ve 1194 yılında yıkılmıştır.
“Cahiliye Dönemi”nde Araplar;
- Putlara taparlarmış,
- İçki içerlermiş,
- Kumar oynarlarmış,
- Tefecilik yaparlarmış,
- Zina (Fuhuş) yaparlarmış,
- Köleler mal gibi alınıp satılırmış,
- Kızları diri diri toprağa gömerlermiş.
Araplar bunları yaparken Orta Asya’da Türkler imparatorluklar kuruyorlardı.
Türklerin büyük bir çoğunluğu henüz yerleşik düzene geçmediği için kadınlar ve erkekler tabiatın zorluklarına birlikte göğüs geriyorlardı. Kadınlar yapılan savaşların geri bölgede yükünü çekiyorlardı.
Türk olup “Cahiliye Dönemi” diye söze başlayanların ataları, “Cahiliye döneminde” yapıldı denen şeyleri bilmezler, çünkü onlar Arap değildir. Arapların yaptıklarını biz Türklere mal etmek isteyen kesim, kafasını kuma gömmüş, tarihi bilmeyen, Türklüğü unutturulmuş kesimdir.
